Hideo Ikeda बद्दल:
फुकुओका प्रीफेक्चर, जपानमधील मूळ रहिवासी, 1935 मध्ये त्यांचा जन्म झाला. ते 1997 मध्ये चीनमध्ये आले आणि त्यांनी शेंडोंग विद्यापीठात चीनी आणि कृषी ज्ञानाचा अभ्यास केला.2002 पासून, त्यांनी स्कूल ऑफ हॉर्टिकल्चर, शानडोंग कृषी विद्यापीठ, शेडोंग अॅकॅडमी ऑफ अॅग्रिकल्चरल सायन्सेस आणि शौगुआंग आणि फीचेंगमधील इतर काही ठिकाणी काम केले आहे.एंटरप्राइझ युनिट्स आणि संबंधित स्थानिक सरकारी विभाग संयुक्तपणे शेंडोंगमधील कृषी उत्पादनातील समस्यांचा अभ्यास करतात आणि माती-जनित रोगांचे प्रतिबंध आणि नियंत्रण आणि माती सुधारणे तसेच स्ट्रॉबेरी लागवडीवरील संशोधनात गुंतलेले आहेत.शौगुआंग सिटी, जिनान सिटी, ताईआन सिटी, फीचेंग सिटी, क्युफू सिटी आणि इतर ठिकाणी सेंद्रिय कंपोस्टचे उत्पादन, माती सुधारणे, मातीपासून होणारे रोग नियंत्रण आणि स्ट्रॉबेरी लागवडीचे मार्गदर्शन केले जाते.फेब्रुवारी 2010 मध्ये, त्यांनी पीपल्स रिपब्लिक ऑफ चायना च्या परदेशी तज्ञ प्रकरणांच्या राज्य प्रशासनाद्वारे प्रदान केलेले परदेशी तज्ञ प्रमाणपत्र (प्रकार: आर्थिक आणि तांत्रिक) प्राप्त केले.
1. परिचय
अलिकडच्या वर्षांत, “ग्रीन फूड” हा शब्द झपाट्याने लोकप्रिय झाला आहे, आणि “आत्मविश्वासाने खाऊ शकणारे सुरक्षित अन्न” खाण्याची ग्राहकांची इच्छा अधिक जोरात होत आहे.
हिरवे अन्न तयार करणार्‍या सेंद्रिय शेतीकडे इतके लक्ष वेधण्याचे कारण म्हणजे आधुनिक शेतीचा मुख्य प्रवाह बनवणाऱ्या कृषी पद्धतीची पार्श्वभूमी आहे, ज्याची सुरुवात 20 व्या शतकाच्या उत्तरार्धात मोठ्या प्रमाणावर रासायनिक खतांच्या वापराने झाली आणि कीटकनाशके
रासायनिक खतांच्या लोकप्रियतेमुळे सेंद्रिय खतांच्या मोठ्या प्रमाणात पिछेहाट झाली आहे, त्यानंतर शेतीयोग्य जमिनीची उत्पादकता कमी झाली आहे.याचा कृषी उत्पादनांच्या गुणवत्तेवर आणि उत्पादनावर मोठा परिणाम होतो.मातीची सुपीकता नसलेल्या जमिनीवर उत्पादित होणारी कृषी उत्पादने अनारोग्यकारक असतात, कीटकनाशकांचे अवशेष यांसारख्या समस्यांना बळी पडतात आणि पिकांची मूळ चव गमावतात.लोकांच्या राहणीमानात सुधारणा झाल्यामुळे, ग्राहकांना “सुरक्षित आणि स्वादिष्ट अन्न” का आवश्यक आहे याची ही महत्त्वाची कारणे आहेत.
सेंद्रिय शेती हा नवीन उद्योग नाही.गेल्या शतकाच्या उत्तरार्धात रासायनिक खतांचा वापर होईपर्यंत, सर्वत्र ही एक सामान्य कृषी उत्पादन पद्धत होती.विशेषतः, चिनी कंपोस्टचा इतिहास 4,000 वर्षांचा आहे.या कालावधीत, कंपोस्टच्या वापरावर आधारित सेंद्रिय शेती, निरोगी आणि उत्पादनक्षम जमीन राखण्याची परवानगी दिली.परंतु रासायनिक खतांच्या वर्चस्वाखाली ५० वर्षांपेक्षा कमी आधुनिक शेतीमुळे ते उद्ध्वस्त झाले आहे.त्यामुळे आजची गंभीर परिस्थिती निर्माण झाली आहे.
या गंभीर परिस्थितीवर मात करण्यासाठी, आपण इतिहासातून शिकले पाहिजे आणि आधुनिक तंत्रज्ञानाची जोड देऊन नवीन प्रकारची सेंद्रिय शेती तयार केली पाहिजे, ज्यामुळे एक शाश्वत आणि स्थिर शेतीचा रस्ता खुला होईल.
2. खते आणि कंपोस्टिंग
रासायनिक खतांमध्ये अनेक खत घटक, उच्च खत कार्यक्षमता आणि जलद परिणाम अशी वैशिष्ट्ये आहेत.याव्यतिरिक्त, प्रक्रिया केलेली उत्पादने वापरण्यास सोपी आहेत, आणि फक्त एक लहान रक्कम आवश्यक आहे, आणि श्रम ओझे देखील लहान आहे, त्यामुळे बरेच फायदे आहेत.या खताचा तोटा असा आहे की त्यात सेंद्रिय पदार्थाची बुरशी नसते.
कंपोस्टमध्ये साधारणपणे काही खत घटक असतात आणि खताचा उशीरा परिणाम होतो, तरीही त्याचा फायदा असा आहे की त्यात जैविक विकासाला चालना देणारे विविध पदार्थ असतात, जसे की ह्युमस, अमीनो अॅसिड, जीवनसत्त्वे आणि ट्रेस घटक.हे घटक सेंद्रिय शेतीचे वैशिष्ट्य आहेत.
कंपोस्टचे सक्रिय घटक म्हणजे सूक्ष्मजीवांद्वारे सेंद्रिय पदार्थांचे विघटन करून तयार केलेल्या गोष्टी, जे अजैविक खतांमध्ये आढळत नाहीत.
3. कंपोस्टिंगचे फायदे
सध्या, मानवी समाजातून मोठ्या प्रमाणात "सेंद्रिय कचरा" आहे, जसे की अवशेष, मलमूत्र आणि कृषी आणि पशुधन उद्योगांमधून घरगुती कचरा.यामुळे केवळ संसाधनांचा अपव्यय होत नाही तर मोठ्या सामाजिक समस्याही निर्माण होतात.त्यापैकी बहुतेक निरुपयोगी कचरा म्हणून जाळले जातात किंवा गाडले जातात.शेवटी निकाली काढण्यात आलेल्या या गोष्टी मोठ्या वायू प्रदूषण, जलप्रदूषण आणि इतर सार्वजनिक धोक्यांच्या महत्त्वाच्या कारणांमध्ये बदलल्या आहेत, ज्यामुळे समाजाची अपरिमित हानी झाली आहे.
या सेंद्रिय कचऱ्याच्या कंपोस्टिंग प्रक्रियेमुळे वरील समस्या मूलभूतपणे सोडविण्याची शक्यता आहे.इतिहास आपल्याला सांगतो की "पृथ्वीवरील सर्व सेंद्रिय पदार्थ पृथ्वीवर परत येतात" ही चक्र अवस्था आहे जी निसर्गाच्या नियमांशी सर्वात सुसंगत आहे आणि ती मानवांसाठी फायदेशीर आणि हानिकारक देखील आहे.
जेव्हा "माती, वनस्पती, प्राणी आणि मानव" एक निरोगी जैविक साखळी तयार करतात तेव्हाच मानवी आरोग्याची खात्री करता येते.जेव्हा पर्यावरण आणि आरोग्य सुधारले जाते, तेव्हा मानवाने घेतलेल्या स्वारस्याचा आपल्या भावी पिढ्यांना फायदा होईल आणि आशीर्वाद अमर्यादित आहेत.
4. कंपोस्टिंगची भूमिका आणि परिणामकारकता
निरोगी पिके निरोगी वातावरणात वाढतात.यातील सर्वात महत्त्वाची माती आहे.कंपोस्टचा माती सुधारण्यावर लक्षणीय परिणाम होतो, तर खतांचा नाही.
निरोगी जमीन तयार करण्यासाठी माती सुधारताना, "भौतिक", "जैविक" आणि "रासायनिक" या तीन घटकांचा सर्वात जास्त विचार करणे आवश्यक आहे.घटकांचा सारांश खालीलप्रमाणे आहे:
भौतिक गुणधर्म: वायुवीजन, ड्रेनेज, पाणी धारणा इ.
जैविक: जमिनीतील सेंद्रिय पदार्थांचे विघटन करणे, पोषक द्रव्ये निर्माण करणे, एकत्रित करणे, मातीतील रोगांना प्रतिबंध करणे आणि पिकाची गुणवत्ता सुधारणे.
रासायनिक: रासायनिक घटक जसे की मातीची रासायनिक रचना (पोषक घटक), pH मूल्य (आम्लता), आणि CEC (पोषक धारणा).
माती सुधारताना आणि निरोगी जमीन तयार करताना, वरील तीन गोष्टींना प्राधान्य देणे महत्त्वाचे आहे.विशेषतः, सामान्य क्रम म्हणजे प्रथम मातीचे भौतिक गुणधर्म समायोजित करणे आणि नंतर या आधारावर त्याचे जैविक गुणधर्म आणि रासायनिक गुणधर्म विचारात घेणे.
⑴ शारीरिक सुधारणा
सूक्ष्मजीवांद्वारे सेंद्रिय पदार्थांचे विघटन करण्याच्या प्रक्रियेत तयार होणारी बुरशी मातीचे दाणे तयार करण्यास प्रोत्साहन देऊ शकते आणि जमिनीत मोठी आणि लहान छिद्रे आहेत.त्याचे खालील परिणाम होऊ शकतात:
वायुवीजन: मोठ्या आणि लहान छिद्रांद्वारे, वनस्पतींची मुळे आणि सूक्ष्मजीव श्वसनासाठी आवश्यक हवा पुरवली जाते.
ड्रेनेज: पाणी मोठ्या छिद्रांद्वारे जमिनीत सहजपणे प्रवेश करते, जास्त आर्द्रतेचे नुकसान (सडलेली मुळे, हवेचा अभाव) दूर करते.सिंचन करताना, पाण्याचे बाष्पीभवन किंवा तोटा होण्यासाठी पृष्ठभागावर पाणी जमा होणार नाही, ज्यामुळे पाण्याचा वापर दर सुधारतो.
पाणी धरून ठेवणे: लहान छिद्रांमध्ये पाणी टिकवून ठेवण्याचा प्रभाव असतो, ज्यामुळे मुळांना दीर्घकाळ पाणी पुरवठा होऊ शकतो, ज्यामुळे मातीची दुष्काळी प्रतिकारशक्ती सुधारते.
(२) जैविक सुधारणा
सेंद्रिय पदार्थांवर आहार देणार्‍या मातीतील जीवजंतूंच्या प्रजाती आणि संख्या (सूक्ष्मजीव आणि लहान प्राणी इ.) मोठ्या प्रमाणात वाढली आहे आणि जैविक अवस्था वैविध्यपूर्ण आणि समृद्ध झाली आहे.या मातीतील जीवांच्या कृतीने सेंद्रिय पदार्थ पिकांसाठी पोषक घटकांमध्ये विघटित होतात.याशिवाय, या प्रक्रियेत तयार होणाऱ्या बुरशीच्या क्रियेमुळे, मातीचे एकत्रीकरण वाढते आणि जमिनीत असंख्य छिद्रे तयार होतात.
कीटक आणि रोगांचे प्रतिबंध: जैविक टप्प्याचे वैविध्यपूर्ण झाल्यानंतर, जीवांमधला विरोधाभासामुळे रोगजनक बॅक्टेरियासारख्या हानिकारक जीवांचा प्रसार रोखला जाऊ शकतो.त्यामुळे कीड व रोगांचा प्रादुर्भावही आटोक्यात येतो.
वाढीस चालना देणार्‍या पदार्थांची निर्मिती: सूक्ष्मजीवांच्या क्रियेखाली, अमीनो ऍसिड, जीवनसत्त्वे आणि एन्झाईम्स यांसारखे पीक गुणवत्ता सुधारण्यासाठी उपयुक्त वाढीस प्रोत्साहन देणारे पदार्थ तयार होतात.
मातीच्या एकत्रीकरणाला चालना द्या: सूक्ष्मजीवांद्वारे तयार केलेले चिकट पदार्थ, मलमूत्र, अवशेष इ. मातीच्या कणांसाठी बाइंडर बनतात, ज्यामुळे मातीच्या एकत्रीकरणास प्रोत्साहन मिळते.
हानिकारक पदार्थांचे विघटन: सूक्ष्मजीवांमध्ये हानिकारक पदार्थांचे विघटन करणे, शुद्ध करणे आणि पदार्थांच्या वाढीस अडथळा आणणे हे कार्य आहे.
(३) रासायनिक सुधारणा
बुरशी आणि मातीच्या चिकणमातीच्या कणांमध्ये देखील CEC (आधार विस्थापन क्षमता: पोषक धारणा) असल्याने, कंपोस्ट वापरल्याने मातीची सुपीकता टिकवून ठेवता येते आणि खतांच्या कार्यक्षमतेत बफरिंग भूमिका बजावते.
सुपीकता टिकवून ठेवण्यासाठी सुधारणा करा: मातीची मूळ सीईसी आणि बुरशी सीईसी खत घटकांची धारणा सुधारण्यासाठी पुरेसे आहे.राखून ठेवलेले खत घटक पिकाच्या गरजेनुसार हळूहळू पुरवले जाऊ शकतात, त्यामुळे खताची कार्यक्षमता वाढते.
बफरिंग इफेक्ट: खताचे घटक तात्पुरते साठवून ठेवता येत असल्यामुळे खत जास्त प्रमाणात टाकले तरी खत जाळल्याने पिकांचे नुकसान होणार नाही.
पूरक ट्रेस घटक: एन, पी, के, सीए, एमजी आणि वनस्पतींच्या वाढीसाठी आवश्यक असलेल्या इतर घटकांव्यतिरिक्त, वनस्पतींतील सेंद्रिय कचरा इत्यादींमध्ये ट्रेस आणि अपरिहार्य S, Fe, Zn, Cu, B, Mn, Mo देखील असतात. , इत्यादी, जे कंपोस्ट टाकून जमिनीत पुन्हा टाकण्यात आले.याचे महत्त्व समजून घेण्यासाठी, आपल्याला फक्त खालील घटनेकडे लक्ष देणे आवश्यक आहे: नैसर्गिक जंगले वनस्पतींच्या वाढीसाठी प्रकाशसंश्लेषक कर्बोदके आणि पोषक तत्वे आणि मुळांद्वारे शोषलेले पाणी वापरतात आणि जमिनीत पडलेल्या पानांपासून आणि फांद्यांमधून देखील जमा होतात.जमिनीवर तयार होणारी बुरशी विस्तारित पुनरुत्पादनासाठी (वाढीसाठी) पोषकद्रव्ये शोषून घेते.
⑷ अपुरा सूर्यप्रकाश पूरक करण्याचा परिणाम
अलीकडील संशोधनाच्या परिणामांवरून असे दिसून आले आहे की उपरोक्त सुधारित परिणामांव्यतिरिक्त, कंपोस्टमध्ये पिकांच्या निरोगी विकासाला चालना देण्यासाठी मुळांमधून पाण्यात विरघळणारे कर्बोदके (अमीनो ऍसिड इ.) थेट शोषून घेण्याचा प्रभाव देखील असतो.मागील सिद्धांतामध्ये असा निष्कर्ष आहे की वनस्पतींची मुळे केवळ नायट्रोजन आणि फॉस्फोरिक ऍसिड सारख्या अजैविक पोषक द्रव्ये शोषू शकतात, परंतु सेंद्रिय कर्बोदकांमधे शोषू शकत नाहीत.
आपल्या सर्वांना माहित आहे की, वनस्पती प्रकाशसंश्लेषणाद्वारे कार्बोहायड्रेट्स तयार करतात, ज्यामुळे शरीराच्या ऊती तयार होतात आणि वाढीसाठी आवश्यक ऊर्जा प्राप्त होते.म्हणून, कमी प्रकाशात, प्रकाशसंश्लेषण मंद होते आणि निरोगी वाढ शक्य नाही.तथापि, जर "कार्बोहायड्रेट्स मुळांपासून शोषले जाऊ शकतात", तर अपुऱ्या सूर्यप्रकाशामुळे कमी प्रकाशसंश्लेषणाची भरपाई मुळांमधून शोषलेल्या कर्बोदकांद्वारे केली जाऊ शकते.काही कृषी कामगारांमध्ये हे सर्वज्ञात सत्य आहे, ते म्हणजे, कंपोस्ट वापरून सेंद्रिय शेतीचा परिणाम थंड उन्हाळ्यात किंवा नैसर्गिक आपत्तींच्या वर्षांमध्ये सूर्यप्रकाशाच्या कमतरतेमुळे होतो आणि रासायनिक खतांच्या लागवडीपेक्षा गुणवत्ता आणि प्रमाण अधिक चांगले आहे. वैज्ञानिकदृष्ट्या पुष्टी केली.युक्तिवाद
5. मातीचे तीन-चरण वितरण आणि मुळांची भूमिका
कंपोस्टसह माती सुधारण्याच्या प्रक्रियेत, एक महत्त्वाचा उपाय म्हणजे "मातीचे तीन-टप्प्याचे वितरण", म्हणजेच मातीचे कण (घन टप्पा), मातीची आर्द्रता (द्रव अवस्था) आणि मातीची हवा (हवा टप्पा) यांचे प्रमाण. ) मातीत.पिके आणि सूक्ष्मजीवांसाठी, योग्य तीन-चरण वितरण घन टप्प्यात सुमारे 40%, द्रव अवस्थेत 30% आणि वायु टप्प्यात 30% आहे.द्रव अवस्था आणि वायु अवस्था दोन्ही मातीतील छिद्रांच्या सामग्रीचे प्रतिनिधित्व करतात, द्रव अवस्था लहान छिद्रांच्या सामग्रीचे प्रतिनिधित्व करते ज्यामध्ये केशिका पाणी असते आणि वायु अवस्था मोठ्या छिद्रांची संख्या दर्शवते जे हवेचे परिसंचरण आणि निचरा सुलभ करतात.
आपल्या सर्वांना माहित आहे की, बहुतेक पिकांची मुळे 30-35% वायु फेज दर पसंत करतात, जे मुळांच्या भूमिकेशी संबंधित आहे.पिकांची मुळे मोठी छिद्रे ड्रिल करून वाढतात, त्यामुळे मूळ प्रणाली चांगली विकसित होते.जोमदार वाढीच्या क्रियाकलापांना पूर्ण करण्यासाठी ऑक्सिजन शोषण्यासाठी, पुरेसे मोठे छिद्र सुनिश्चित करणे आवश्यक आहे.जेथे मुळे पसरतात, ते केशिका पाण्याने भरलेल्या छिद्रांकडे जातात, ज्यामध्ये मुळांच्या पुढच्या भागावर वाढणाऱ्या केसांद्वारे पाणी शोषले जाते, मुळांचे केस लहान छिद्रांच्या मिलीमीटरच्या दहा टक्के किंवा तीन टक्के प्रवेश करू शकतात.
दुसरीकडे, मातीला दिलेली खते तात्पुरती मातीच्या कणांमध्ये मातीच्या कणांमध्ये आणि मातीच्या बुरशीमध्ये साठवली जातात आणि नंतर हळूहळू मातीच्या केशिकांमधील पाण्यात विरघळली जातात, जी नंतर मुळांच्या केसांद्वारे एकत्रितपणे शोषली जातात. पाण्याने.यावेळी, पोषकद्रव्ये केशिकामधील पाण्याद्वारे मुळांकडे जातात, जो एक द्रव अवस्था आहे आणि पिके मुळांचा विस्तार करतात आणि पोषक द्रव्ये असलेल्या ठिकाणी पोहोचतात.अशाप्रकारे, पाणी आणि पोषक द्रव्ये चांगल्या प्रकारे विकसित झालेली मोठी छिद्रे, लहान छिद्रे आणि वाढणारी मुळे आणि मूळ केस यांच्या परस्परसंवादाद्वारे सहजतेने शोषली जातात.
याशिवाय, प्रकाशसंश्लेषणाद्वारे तयार होणारे कर्बोदके आणि पिकांच्या मुळांद्वारे शोषलेला ऑक्सिजन पिकांच्या मुळांमध्ये मूळ आम्ल तयार करेल.मुळांच्या आम्लाच्या स्रावामुळे मुळांभोवती अघुलनशील खनिजे विरघळली जातात आणि शोषली जातात, ज्यामुळे पिकांच्या वाढीसाठी आवश्यक पोषक घटक बनतात.
तुम्हाला इतर काही प्रश्न किंवा गरजा असल्यास, कृपया खालील मार्गांनी आमच्याशी संपर्क साधा:
whatsapp: +86 13822531567
Email: sale@tagrm.com
पोस्ट वेळ: एप्रिल-१९-२०२२